و به‌راستی خلق‌تان كردم بی‌آنكه بدانم چه غلطی دارم می‌كنم: دسامبر 2010

۱۳۸۹ آذر ۲۵, پنجشنبه

خس خس

در هوای خیلی سرد تخمی برخی بودند که خدا خدا می‌کردند که باز خروار خروار برف ببارد. طبعن اینان بچه‌‌پول‌دارهایی بودند که هوس اسکی کرده بودند.

در هوای بسیار سرد سرسام‌آور یک‌سری بودند که سودای برف در سر می‌پروراندند. به‌ وضوح اینان رانندگان ماشین‌های برف‌روبی بودند که نگران نان بچه‌هایشان بودند.

۱۳۸۹ آذر ۲۲, دوشنبه

گه‌مزگی

دیگر حتی بستنی انبه و سالاد مرغ و چیپس‌پنیرکالباس و نون‌زعفرونی و ماست ترش و پیتزاآب‌جو و ترشی آلبالو و گوجه‌سبز و لواشک آلو و ماست-اسفناج و خرمالو و آلبالوی یخ‌زده هم مزه نمی‌دهد.

۱۳۸۹ آذر ۱۴, یکشنبه

عشق در مرام ما

خدا هیچ بی‌ناموسِ نفهمِ قاتلِ خائنِ نون‌به‌نرخ‌روزخورِ دروغ‌گویِ پست‌فطرتِ زبونِ ازخودممنونِ سگ‌صفتِ آشغالی را عاشق نکند.

۱۳۸۹ آذر ۱۲, جمعه

نفهمیدیم چه شد و کی شد و چطور شد که آدمیان به دوستان دگر که رسیدند به یک‌باره بچه‌باحال و بچه‌مطرح و بچه‌‌مخ‌زن و این‌کاره‌باز و همه‌کارکرده و مرید و مراد و جگر و زندگی‌به‌تخمم و اهل‌حال و دم‌مرگ‌رفته و توسری‌زن شدند. حالا تا دو دقیقه‌ی قبلش معمولی و شکست‌پذیر و هیچ‌کاره و افسرده و مضطرب و خرخون و کم‌تجربه و توسری‌خور بودند.

۱۳۸۹ آذر ۱۰, چهارشنبه

لابد

پرسیدم: «آیا این درسته که می‌گن همون‌طور که پسرا جذب قیافه‌ی دخیا می‌شن، دخترام جذب صدای پسیا می‌شن؟»

جواب دادمش:‌ «لابد درسته که می‌گن.»

در مورد این وبلاگ

فرمودندمان که سبک و لحنمان بس تکراری و حوصله‌سربر شده و به‌تر آن است که دست برداشته و کار نویی بکنیم و موضوعات و انتقادات و تحلیل‌ها و مفاهیم و پیام‌هایمان همه و همه تکرار مکررات است و فرمودند که گفتن هزارباره‌ی یک مطلب به طرق مختلف چه دردی از چه کسی دوا می‌کند و چه را به که و چرا می‌خواهیم ثابت کنیم. عرض کردیمشان که ما سبکی نداریم و این همه بازی با لغات است و ما از نوشتن همان‌قدر می‌دانیم که فیل از پریدن. عرض کردیمشان که ما سگ مرده‌ی که باشیم که بخواهیم نقدی بکنیم یا مفهومی انتقال دهیم یا مطلبمان پیامی داشته باشد. گفتیمشان که متون لگدخورده‌ی ما اصلن موضوع ندارند که بخواهد تکراری باشد و ما از نوشتن فقط الفبایش را می‌دانیم و از شعر فقط تعریف قافیه‌اش را فهمیده‌ایم و علم به قواعد زبان و زیبایی‌هایش نداریم. گفتیمشان ما اصلن فکر نمی‌کنیم که بخواهیم تحلیلی از خودمان ارایه بدهیم و بخواهیم چیزی را به کسی با دلیلی ثابت کنیم. گفتیمشان کار ما کم‌سوادان تقلید کورکورانه است و ابدن لحن و دید و سبک و کوفت و درد مخصوص‌به‌خودی نداریم. عرض کردیمشان که ما اندک ذوق و یک‌‌ریزه استعداد و سر سوزن سواد و نقطه خلاقیت و حداقل شعور و کم‌ترین قدرت پروراندنی نداریم و گفتیمشان دست از سرمان بردارند و راحتمان بگذارند.

و به‌راستی خلق‌تان كردم بی‌آنكه بدانم چه غلطی دارم می‌كنم