و به‌راستی خلق‌تان كردم بی‌آنكه بدانم چه غلطی دارم می‌كنم: سپتامبر 2011

۱۳۹۰ مهر ۳, یکشنبه

عقده قدرت

آن مستبدانی که عقده قدرت نداشتن چندین ساله‌شان بر سر مردمان خالی می‌کنند و روز به روز در گنداب کشتار و دزدی فرو می‌روند عینن لیدی گاگا هستند. در عین معروفیت میلیونی هنوز در درونشان شکست خورده اند.

۱۳۹۰ شهریور ۱۹, شنبه

مسئولیت

با طرز تفکر خاص خودش گفت: "درد بی‌درمانی، مرض لاعلاجی، بیماری نادری، کوفتی نگرفتیم، از زیر بار مسئولیتهامان بیرون بیاییم."

با بیخیالی خاص خودم گفتم: "کدام مسئولیت؟"

۱۳۹۰ شهریور ۱۷, پنجشنبه

اعصاب

توان باور کردنش سخت است، ولی انسان به عدد رند و زاویه ۹۰ درجه و خط صاف بسیار بسیار علاقه دارد.

۱۳۹۰ شهریور ۱۵, سه‌شنبه

طبیعت دوست

هر از چند شبی یک بار در کیسه خواب می خوابید.

در مورد این وبلاگ

فرمودندمان که سبک و لحنمان بس تکراری و حوصله‌سربر شده و به‌تر آن است که دست برداشته و کار نویی بکنیم و موضوعات و انتقادات و تحلیل‌ها و مفاهیم و پیام‌هایمان همه و همه تکرار مکررات است و فرمودند که گفتن هزارباره‌ی یک مطلب به طرق مختلف چه دردی از چه کسی دوا می‌کند و چه را به که و چرا می‌خواهیم ثابت کنیم. عرض کردیمشان که ما سبکی نداریم و این همه بازی با لغات است و ما از نوشتن همان‌قدر می‌دانیم که فیل از پریدن. عرض کردیمشان که ما سگ مرده‌ی که باشیم که بخواهیم نقدی بکنیم یا مفهومی انتقال دهیم یا مطلبمان پیامی داشته باشد. گفتیمشان که متون لگدخورده‌ی ما اصلن موضوع ندارند که بخواهد تکراری باشد و ما از نوشتن فقط الفبایش را می‌دانیم و از شعر فقط تعریف قافیه‌اش را فهمیده‌ایم و علم به قواعد زبان و زیبایی‌هایش نداریم. گفتیمشان ما اصلن فکر نمی‌کنیم که بخواهیم تحلیلی از خودمان ارایه بدهیم و بخواهیم چیزی را به کسی با دلیلی ثابت کنیم. گفتیمشان کار ما کم‌سوادان تقلید کورکورانه است و ابدن لحن و دید و سبک و کوفت و درد مخصوص‌به‌خودی نداریم. عرض کردیمشان که ما اندک ذوق و یک‌‌ریزه استعداد و سر سوزن سواد و نقطه خلاقیت و حداقل شعور و کم‌ترین قدرت پروراندنی نداریم و گفتیمشان دست از سرمان بردارند و راحتمان بگذارند.

و به‌راستی خلق‌تان كردم بی‌آنكه بدانم چه غلطی دارم می‌كنم