آن‌قدر جلوی چشممان آدم کشتند و پاره کردند و له کردند و زدند و لت و پار کردند و از رویشان رد شدند و خش انداختند، که دیگر حساسیتمان را از دست دادیم. دیگر بمل و دیز نمی‌فهمیم. همین مانده که حساسیتمان را به تمام پرده هم از دست بدهیم و بعد یک اکتاو اختلاف هم تشخیص ندهیم و دست آخر به کلی بی حس شویم و مرده و زنده برایمان یکی شود. نمک به حرام‌های بی‌پدرمادر.
